"Tour de Bremanger"

I går hadde eg min første rundttur i Bremanger, på sykkel, saman med 24 andre sjeler frå bygda. Ein 9.5 timers kosetur for dei som er 30+, uansett fysisk form. Vi starta i Svelgen, opp Myklebustdalen, til Davik, så til Smørhamn, tok ferga over til Kjelkenes og tilbake til Svelgen igjen. Dette er 3. gang turen blir arrangert, men eg har ikkje vore med før.....så no var det jammen på tide.

Vi starta kl. 09.00 frå sentrum med godt mot. Veret var heilt fantastisk, ikkje ei sky på himmelen og akkurat passe temperatur. Eg fann ut at eg berre måtte sykle med sykkelsko, sjøl om min forige sykkeltur resulterte i fleire fall grunna skoa. No hadde eg riktignok slakka festet noko, så eg fekk iallfall skoen laus om ikkje anna. Eg var også ein smule skeptisk til å begynne rett på motabakkane opp til Myklebustdalen uten noko som helst oppvarming, men det gjekk overraskande bra. Første "etappe" var på 12 km i stort sett motbakke heile vegen. Var faktisk først oppe til første fellespause på 370 m.o.h - bra stigning det på morgonkvisten. Eg trur at treningane på spinningsykkel gjennom vinteren kom til god nytte no.

Vi hadde ikkje barnevakt til gutane, så Leo var følgjebil med 3 gutar i baksete, suppe og anna naudsynt utstyr.På kvart stopp var det gutane og Leo som diska opp med styrkedrikk, vatn, frukt og lappesaker til dei som trengte det.



Vi sykla gjennom Myklebustdalen, og møtte på fleire hindringar i vegen som kunne ført til spennande redningsoperasjonar. Nokon mista vannflaska si rett framfor meg, som resulterte i at eg kjørte på den ( eg tenkte berre at no går det til h......) . Andre mista solbriller, niste og sykkelpumpe...............men heldigvis blei det ikkje blodbad av den grunn.

Isane.

Vi hadde ein lite stopp på Isane før vi sette kursen mot Davik og fellesmåltid i 1 times tid. Ved skulen var det langbord og betasuppe med rundstykker. Irene og Marit hadde hakka grønsaker og kokt suppe dagen før, og den smakte berre heilt fortreffeleg.

Lunsjpause på Davik.

Etter lunsjpausen sykla vi mot Gloføykje som var neste fellesstopp. Eg sykla med gutta i front då eg fann ut at det eigentleg var utrulig kjekt for å teste formen litt. Etter kort tid var det faktisk karane som måtte henge seg etter meg, så det var jo moro! Dette stykket av turen er utrulig flott og naturopplevingane sto i kø. Gloføykje må vere den flottaste rasteplassen i kommunen, med majestetiske Hornelen i bakgrunnen. Hornelen er nord-Europas høgste sjøklippe, samt rasteplass for heksene på veg til Bloksberg. =0)

På Gloføykje.

Neste etappe skulle bli litt heftig eit par gonger. Vi sykla først gjennom Skatestraumtunnelen, som er ein undersjøisk tunnel 80 meter under havet, skal sei det gjekk unna ned den bakken! .......og bakken opp att var tung kan man si... men men.... eg kom meg no opp. Langs med Skatestraumen var det motvind heile tida og då vi kom til bakkane og svingane ved Oldeide var motvinden ganske så sterk. Når eg såg dei svingane eg skulle opp, så tenkte eg berre at det der går ALDRI. Eg hadde ein framfor meg opp bakkane, og det var motivasjon nok til å presse meg vidare. Eg forbante meg på at eg SKULLE sykle opp heile bakken. Det blei jo berre brattare og brattare og eg som trudde eg var på toppen når vi runda siste sving, men var vi det? neeeeida - enda ei lang bratt strekke...I MOTVIND! å fy flate kor tungt det var. På slutten av bakken var det ein smal svart tunnel uten lys, i oppoverbakke den også. Å hjelpes så glad eg var når eg var ute av tunnelen og såg rasteplassen der vi skulle ha pause. Eg var opp som nummer 2, så her blei det ei ganske lang pause for å vente på alle, for fleire gjekk opp. Det blåste ganske bra i perioder på denne rasteplassen, så då var det på med vindjakka. Litt action blei det også, då ein av syklistane blei påkjørd inni tunnelen. Det var ikkje noko alvorleg, anna enn eit raudt merke på armen - men det vart no litt å snakke om i pausen om ikkje anna.


Struen.

Ned bakkane og mot neste pause i Struen sykla eg i motvind heile tida. I Struen spiste vi opp resten av betasuppa før vi sette kursen mot Smørhamn. Ferga frå Smørhamn til Kjelkenes tek 40 minuttar, så det var ei laaang pause med småprating og soling på dekk. Siste etappen frå Kjelkenes og inn att til Svelgen var litt tung for beina. Det var bra fart på dei som låg først, og eg hadde sjølvsagt ikkje tenkt å vere dårligere, så eg hang meg på. Langenesbakken var faktisk ein bakke eg ikkje har tenkt så mykje over når eg har gått tur eller kjørt bil der, men jammen var den seig no på slutten. Bakken starta jo omtrent heilt nede med tunnelen ved Eikeland....og varte jo ein evighet. Ned Langenesbakken var desto kjekkare.

Vi var ved Svelgen hotell kl. 18.30, d.v.s 9,5 time etter starttidspunktet. Litt over 6 timer med effektiv sykling og resten av tida gjekk med til pauser og ferge. Eg var godt nøgde med eigeninnsatsen då eg var først på 4 av etappane denne dagen (så sammenlagtseieren er min! hehe). Sjølv om dette ikkje var noko konkurranse, så blei det jo litt konkurranse likevel blant oss som låg først, ingen tvil om det. Men det var jo berre moro det, kjekt å få litt utfordringer og kjekt å merke at formen er bra!

På hotellet samla vi oss til langbord ute og kosa oss med pizza i solsteiken. To Pære cider gjekk ned på høykant og smakte heilt fantastisk godt.

Smågutane fekk leika litt med andedammen (dei falske endene fekk gjennomgå for å sei det slik) og Leo var glad vi var heime igjen! Fleire kommenterte at gutane hadde vore tolmodige som har vore i bil i så mange timer denne dagen. Vi konkluderte likevel med at Leo truleg var den som hadde vore mest tolmodig i den bilen, heilt klart! 3 gutar på 5, 7 og 8 år, full i bananer og sportsdrikk, samtidig som du må kjører bil i timesvis, sakte sakte, bak ein haug med "syklister".

Jaja, uansett.....................det var ein heilt utrulig flott og minnerik tur i fantastisk ver og med fantastisk natur rundt oss. Turen kan absolutt anbefalast på det sterkaste og eg blir gjerne med til neste år også (dersom eg ikkje må vere barnevakt og følgjebil då...)